bireysel yaşama henüz ayak uyduramadıgimiz icin.

26 yasında essek kadar yigenim var. hâlâ kicini annesi topluyor. oyle yetismis cunku. sen yapamazsin, sen edemezsin diye diye sünepe bir birey yetistirmisler.

hala asiret, kabile tipi bir toplumsal yapida debeleniyoruz. bireylerin bireysel yeteneklerini on plana çıkarması engelleniyor. ebeveynler tarafından kişisel alana müdahale had safhada. bu oyle derin bir mevzu ki, cocugun odasina dahi kapiyi calmadan girmemek gerekiyor. fakat bizim toplum cocugun her seyine, her ozeline mudahale edip degistirmeye calismaktan vazgecmis degil.

ebeveynleri tarafindan otuz yasina geldigi halde hayata dair hiçbir tecrübesi olmayan bireyler yetistiriliyor. bu bireylerin degil bilimsel gelisme, kişisel gelişme gostermesi dahi olanaksiz.